این شأن تیم ملی ایران است؟
امیــر آسانی‌ها!
تیم ملی توانست جواز صعود به جام جهانی را در آسان‌ترین قرعه ممکن در قاره آسیا به دست آورد. برای محاسبه سطح فنی رویارویی‌ها، به یاد بیاورید دشوارترین همگروهی ایران در این مسیر ازبکستانی بود که در نهایت تیم ملی موفق به پیروزی در برابر آن نشد و رقیب هم برای نخستین بار به جام جهانی رسید! این شاید از شانس امیر قلعه‌نویی باشد در مدت بیش از دو سالی که به نیمکت ایران برگشته، به جز ژاپن با هیچ رقیب نامداری رو‌به‌رو نشده و همین نگرانی‌ها در خصوص محک نخوردن و مبهم ماندن نمایش تیم برابر کشورهای مطرح را افزایش داده است. در شرایطی که رئیس فدراسیون قول داده بود با بازی‌ها و اردوهای تدارکاتی تیم آماده‌ای به جام جهانی می‌فرستد و قلعه‌نویی هم خودش را کاملا مشتاق به این اتفاق نشان داد، قرار است در فیفادی پاییز به مصاف دو رقیبی برویم که اساسا جایی در معادلات فعلی فوتبال دنیا ندارند و فقط برای خودشان هستند که باشند!
روسیه که دوست دیرینه ماست و قرار است برای چهارمین بار در یک دیدار تدارکاتی با آنها رو‌به‌رو شویم. بازی‌هایی که تعداد آن در سال‌های اخیر فزونی یافته و انگار هر بازه زمانی که برای بازی‌های ملی به وجود می‌آید، روسای فدراسیون دو کشور با یکدیگر تماس می‌گیرند! مستحضر هستید که فوتبال روسیه به دلیل حمله نظامی به اوکراین، سال‌هاست از سوی فیفا و یوفا تحریم شده.
این کشور و تیم‌هایش در هیچ رقابت بین‌المللی حضور ندارد و هرازگاهی برای اینکه ثابت کند هنوز تیم ملی دارد، چند بازی دوستانه با کشورهای سطح پایین انجام می‌دهد. به فهرست بازی‌های تدارکاتی روس‌ها در یک سال اخیر توجه کنید؛ دو مرتبه بازی با بلاروس و یک بار رویارویی با تیم‌های ویتنام، برونئی، سوریه، گرندا، زامبیا و نیجریه. احتمالا حتی از موقعیت جغرافیایی بعضی از این کشورها اطلاع هم ندارید، اما خب برای روسیه - که در واپسین فهرست بازیکنانش تنها دو لژیونر به چشم می‌خورند - ایران هم در دسته کشورهایی مثل اینها قرار می‌گیرد که همیشه برای مسابقه دوستانه حاضر و آماده است.
سخت در اشتباهید اگر تصور می‌کنید اوضاع شیلی بهتر از روسیه است. این تیم اهل آمریکای جنوبی هم که در روزگار نه چندان دور جزو قدرت‌های قاره‌اش محسوب می‌شد، این روزها در راه مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۶ در رده دهم گروه ۱۰ تیمی‌اش قرار دارد و به فاصله دو بازی تا پایان رقابت‌ها، هیچ شانسی برای رسیدن به پلی‌آف هم نخواهد داشت. این عدم تلاش و خودباوری برای پیکار با تیم‌های بزرگ جهان، دقیقا آینه تمام‌نمای فدراسیون و کادری است که در حال حاضر متولی تیم ملی فوتبال مملکت محسوب می‌شوند. راستی داشت یادمان می‌رفت که در شهریورماه هم تورنمنت کافا را در پیش داریم. پس مهدی تاج و امیر قلعه‌نویی یک بار دیگر این شانس را دارند با برتری برابر افغانستان و قرقیزستان و ترکمنستان و امثالهم، کاپ قهرمانی را با افتخار به تهران بیاورند!
