تامین اجتماعی و بیمارستان نیمه تمامِ اصفهان
فقط پاسخگوی خدمات‌دهی به ۲۰ درصد از مراجعان
سه بیمارستان دکتر شریعتی دکتر غرضی در کلان‌شهر اصفهان و حضرت فاطمه الزهرا (س) در نجف‌آباد با دارا بودن ۱۰ درصد از تخت‌های بیمارستانی کل استان، از مراکزی هستند که به بیمه‌شدگان تامین اجتماعی خدمات درمانی ارائه می‌دهند.
قابل تأمل آنکه به‌طور میانگین در سطح کشور بیش از ۵۰ درصد مردم تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی هستند، اما در اصفهان این آمار به حدود ۷۰ درصد می‌رسد. این‌چنین که از هر ۱۰ نفر اصفهانی، ۷ نفر تحت پوشش درمانی سازمان تامین اجتماعی قرار دارند که باوجوداین جمعیت زیاد، بیمارستان‌های اشاره‌شده فقط پاسخگوی خدمات‌دهی به ۲۰ درصد از مراجعان هستند. قطعاً احداث چهارمین بیمارستان تامین اجتماعی برای چنین استانی یک ضرورت است. به‌علاوه به دلیل موقعیت جغرافیایی اصفهان، بخش درمانی آن که شامل درمانگاه ها و بیمارستان‌ها است به تعداد زیادی از ساکنان استان‌های مجاور و جنوب و غرب کشور نیز خدمت‌رسانی انجام می‌دهند که این موضوع نیز علتی دیگر بر لزوم افزایش تعداد بیمارستان‌های این استان است.
بنا به گفته مسوولان مربوطه در استان باوجود تعداد قابل‌توجه مشمولان تامین اجتماعی، بیمارستان‌ها و مراکز درمانی استان امکان خدمات‌دهی به‌تمامی مراجعین را ندارند به‌طوری‌که تعداد افراد متقاضی ۴ برابر میزان ظرفیتی است که این چند بیمارستان ملکی تامین اجتماعی از آن برخوردار است. ازاین‌رو می‌بایست احداث و توسعه بیمارستان‌های تامین اجتماعی از اولویت‌های این نهاد بیمه‌گر در اصفهان باشد.
ساخت بیمارستان، متوقف‌شده است
حالا بحث اصلی این است؛ تاسیس چنین بیمارستانی در اصفهان (که ظاهراً قرار بر تغییر نام به بیمارستان شهید کشوری است) در چه مرحله‌ای قرار دارد؟
آیا علی‌رغم یک وعده چندساله برای اصفهان، پیشرفتی هم درروند احداث آن به وجود آمده است؟
در شرایطی که گمان می‌رفت پس از مدت‌ها بلاتکلیفی، احداث بیمارستان آغاز می‌شود؛ اما مدیر سابق درمان تامین اجتماعی استان اصفهان ۲۹ اردیبهشت‌ماه امسال در جلسه تودیع خود اعلام کرد: «این پروژه پس از ۲۵ سال بلاتکلیفی، موفق شد موافقت هیات مدیره و ستاد مرکزی را اخذ کند و مطالعات آن تا پایان ۱۴۰۳ به اتمام رسید ولی ادامه ساخت بیمارستان‌ها در کشور به دلیل محدودیت نقدینگی سازمان تامین اجتماعی متوقف‌شده است.»
به گفته محمد رجالی تامین اجتماعی بزرگترین بیمه‌گر پایه سلامت در استان است؛ استان اصفهان دومین ارائه‌دهنده خدمات درمانی تامین اجتماعی در کشور بشمار می‌آید؛ که به‌طور میانگین از هر ۱۰ مورد بستری در استان ۶ تا هفت نفر از بستری‌ها متعلق به بیمه‌شدگان تامین اجتماعی است.
وی تصریح می‌کند: امروز بیش از هر زمان دیگری ضرورت احداث چهارمین بیمارستان تامین اجتماعی در استان اصفهان و سومین بیمارستان این سازمان در کلان‌شهر اصفهان احساس می‌شود.
و ادامه می‌دهد: بیشتر بیمه‌شدگان سازمان تامین اجتماعی در استان اصفهان از قشر کارگران هستند که در صورت نیاز به بسیاری از عمل‌های جراحی مانند قلب امکان پرداخت هزینه‌های بیمارستان‌های خصوصی را ندارند بنابراین توسعه بیمارستان‌های ملکی تامین اجتماعی و احداث بیمارستان جدید ضروری است.
مدیر وقت درمان تامین اجتماعی اصفهان یادآورمی‌شود: تأخیر در فرارسیدن نوبت بیماران در مراکز درمانی تامین اجتماعی از چالش‌های امروز مدیریت درمان تامین اجتماعی استان است. و تاکید می‌کند: بی‌شک با ساخته‌شدن بیمارستان یک هزار و ۵۰۰ تختخوابی جدید، بار اورژانس و سایر بخش‌های بیمارستان‌های تامین اجتماعی استان کمتر و به توسعه کمی در کنار توسعه کیفی این بیمارستان‌ها منجر می‌شود.
واقعیت آن است یکی از مهم‌ترین موانع پیشرفت برای هر پروژه‌ای کمبود منابع مالی است که پروژه مذکور هم مستثنا نیست. طبق گفته‌ها و شنیده‌ها تغییرات نرخ ارز و افزایش هزینه مصالح ساختمانی، برآوردهای اولیه را بی‌اثر کرده و پروژه را با کسری شدید بودجه مواجه ساخته است. همچنین، تخصیص قطره‌چکانی بودجه از سوی نهادهای ذی‌ربط، روند ساخت را به‌شدت کند کرده است. چالش دیگر وجود اختلاف میان دستگاه‌های اجرایی در خصوص مجوزها و کاربری زمین بوده است. بر اساس گزارش‌های میدانی، تغییرات پی‌درپی در طراحی نقشه و کاربری فضاهای داخلی، باعث توقف مکرر عملیات عمرانی شده است. از طرفی هم به دلیل تغییرات سیاسی در سطح دولت و تغییر اولویت‌های اقتصادی، بودجه‌های عمرانی به‌ویژه در حوزه درمان کارگری در برخی سال‌ها کاهش چشم‌گیری یافته‌اند. این امر سبب شده پروژه‌هایی همچون بیمارستان میلاد در اولویت‌های پایین‌تری قرار بگیرند.
همچنین نبود پیمانکاران توانمند و تغییرات مدیریتی موجب شده است در طول سال‌های گذشته، پروژه چندین بار پیمانکار عوض کرده است که هر یک از این تغییرات باعث وقفه‌های طولانی در اجراشده‌اند. از سوی دیگر، تغییرات مکرر در سطح مدیریت پروژه، تصمیم‌گیری‌ها را نامنسجم کرده و انسجام اجرایی را از بین برده است.
به‌علاوه عدم شفافیت اطلاع‌رسانی به‌طوری‌که بسیاری از شهروندان اصفهانی، به‌ویژه بیمه‌شدگان، از روند پیشرفت پروژه بی‌اطلاع و انتقادهای زیادی را از سوی جامعه کارگری برانگیخته است. به‌گونه‌ای که به‌دفعات، تشکل‌های و فعالان حوزه کارگری و سلامت خواستار شفاف‌سازی و تسریع درروند ساخت بیمارستان شده‌اند.
این میزان از تعلل با چه توجیهی؟
سال ۱۴۰۱ دقیقاً درهمان زمانی که وعده‌هایی در مورد کلنگ زنی بیمارستان مذکور مطرح بود هزینه هر تخت بیمارستانی کمتر از ۲۰ میلیارد ریال برآورد می‌شد.
که این هزینه در اواسط سال ۱۴۰۳، بنا بر اظهارات مسوولان درمانی استان، به رقمی بین ۶۰ تا ۹۰ میلیارد ریال رسید و با در نظر گرفتن رقم متوسط یعنی ۷۵ میلیارد ریال برای هر تخت، تأخیر در شروع پروژه این بیمارستان ۵۰۰ تخت خوابی، هزینه‌ای افزون بر ۳۰ هزار میلیارد ریال را به این سازمان بیمه‌گر و در اصل به بیمه‌شدگان تحمیل
کرده است. چه‌بسا تاخیرهای اینچنینی در کشور ما به‌کرات اتفاق افتاده و کم‌وبیش برای همگان، اتفاقی آشنا است.
در این برهه نیز با تعلل در آغاز ساخت چنین بیمارستانی نه‌تنها زیان بسیاری ازلحاظ عددی بر سرمایه‌گذاران اعم از دولتی و خصوصی، وارد آمده بلکه تعداد بالایی از بیمه‌شدگان تامین اجتماعی به دلیل نبود چنین بیمارستانی محروم از خدماتی شده‌اند که حق آن‌ها است.
اکنون این پرسش مطرح است بیمارستانی که می‌توانست الگوی خدمات درمانی ویژه برای قشر کارگر باشد، چرا هنوز پس از گذشت نزدیک به ۲ دهه باوجود حل مشکل زمین، پروانه و انجام مطالعات اولیه، حتی وارد مراحل اولیه احداث هم نشده است.
آیا دلیل، فقط کمبود اعتبار بوده و یا بی‌اهمیتی قشری که قرار است از این بیمارستان، خدماتی را دریافت کنند.
