برزیلی بازی

وقفه یک روزه از سرگیری این تورنمنت در مرحله یک هشتم نهایی فرصت خوبی است تا نخستین دوره جدید جام جهانی باشگاه‌ها در آمریکا را از بعد عملکرد کشورها و قاره‌ها مورد بررسی قرار دهیم.

بدون شک تیم‌های برزیلی، غافلگیری بزرگ این دوره از مسابقات بوده‌اند. با قانون عجیب لیبرتادورس، برزیل به همراه آمریکای میزبان که از ابتدا قرار بود بیشترین نماینده را داشته باشد، تنها کشوری بود که ۴ تیم در جام جهانی باشگاه‌ها داشت و جالب اینکه تمامی تیم‌های حاضر هم به دور حذفی رسیدند.

پالمیراس، بوتافوگو، فلامینگو و فلومیننزه ۴ برزیلی یک هشتم هستند و با توجه به تقابل دو تیم هموطن با یکدیگر، حداقل یک نماینده آنها جزو هشت تیم نهایی خواهد بود. این درحالی است که از ۴ باشگاه ایالات متحده، فقط اینترمیامی از گروهش بالا آمد که باید با قهرمان اروپا یعنی پاری سن ژرمن رو به رو شود. از بین اروپایی‌ها هم پورتو و اتلتیکومادرید در کمال ناباوری حذف شدند اما باقی نمایندگان قاره سبز به دور حذفی رسیدند و به شکل تقریبا متوازنی از لحاظ قدرت در دو سمت جدول پخش شده‌اند. لقب ناامیدکننده‌ترین عملکرد هم به آفریقایی‌ها تعلق می‌گیرد که از بین ۴ تیم از مصر، تونس، مراکش و آفریقای جنوبی، هیچکدام نتوانستند از دور گروهی صعود کنند؛ درست مثل تنها تیم شرکت کننده از اقیانوسیه یعنی اوکلند سیتی.

در این بین آسیایی‌ها کمی آبروداری کردند که آن را هم مدیون غرب قاره هستند. الهلال به عنوان تنها تیم قاره کهن جواز حضور در راند حذفی را به دست آورد و العین هم در شب آخر گروهی الوداد را شکست داد تا با دست خالی آمریکا را ترک نکند؛ این درحالی است که نمایندگان شرق یعنی اوراواردز ژاپن و اولسان هیوندای کره جنوبی حتی یک امتیاز هم کسب نکردند.