احتمالا پایان داستان طارمی در اینتر؛
دوباره این صحنه را خواهیم دید؟
پرونده فصل اول حضور طارمی در اینتر با ۱۸۸۷دقیقه بازی، ۳گل زده و ۹پاس گل یا پنالتی گرفته‌شده به پایان رسید. او البته می‌‌‌‌توانست در جام‌‌‌‌جهانی باشگاه‌‌‌‌ها این آمار را بهبود ببخشد و مهم‌‌‌‌تر اینکه خودش را به سرمربی جدید اینتر یعنی کریستین چیوو ثابت کند، اما چنان که می‌‌‌‌دانیم لغو پروازها در ایران، مانع از پیوستن طارمی به اردوی آبی و مشکی‌‌‌‌ها در آمریکا شد.
«تازه‌‌‌‌ترین نشانه از پایان دوران طارمی در اینتر»، گزارشی است که دیروز روزنامه معتبر «گاتزتا دلو اسپورت» چاپ ایتالیا منتشر کرد. در این مطلب ادعا شده عمده تمرکز اینتر در فصل نقل‌‌‌‌وانتقالات روی بازسازی خط حمله است؛ جایی که آنها به‌زودی یوآن بونی ۲۱ساله از پارما را جذب خواهند کرد. در ادامه همین گزارش ادعا شده که باشگاه ایتالیایی به دنبال یافتن یک مشتری برای مهدی طارمی است. اینتر که تابستان گذشته مهاجم ایرانی را به طور رایگان و بدون پرداخت پول رضایت‌نامه جذب کرد، امروز تمایلی ندارد او را به همین شکل از دست بدهد؛ هرچند هنوز باشگاهی پیدا نشده که برای جذب طارمی، رقم مورد نظر اینتر را بپردازد.
البته خروج مهدی از این باشگاه خبر غیرمنتظره‌‌‌‌ای نبوده است؛ مخصوصا که با جدایی سیمونه اینزاگی و حضور او روی نیمکت الهلال، طارمی مهم‌ترین حامی‌‌‌‌اش در شهر میلان را از دست داد. به علاوه او در آستانه ورود به ۳۳سالگی است و چنین سنی، برای یک باشگاه بزرگ اروپایی چندان جذاب نیست. با این همه، در صورتی که شایعات و گمانه‌‌‌‌زنی‌‌‌‌ها درست از آب دربیاید و طارمی جدا شود، این برای فوتبال ایران چیزی فراتر از پایان کار معمولی یک بازیکن با باشگاهش خواهد بود. صادقانه باید گفت انتهای دوران حضور مهدی در اینتر، احتمالا آغاز یک دوره حسرت طولانی برای دیدن یک بازیکن ایرانی در باشگاهی نامدار و معتبر از فوتبال اروپاست.
فوتبال ایران پیش از این چند ستاره در بایرن‌‌‌‌مونیخ و البته در مقیاسی کوچک‌تر، هامبورگ آلمان داشت. بعد از سال‌ها انتظار، پیوستن طارمی به اینتر باعث شد تا کشورمان دوباره در آن سطح صاحب یک نماینده شود. به این ترتیب بود که یک‌بار دیگر توانستیم شاهد حضور یک ایرانی در فینال لیگ قهرمانان اروپا باشیم؛ رویایی که ربع قرن پیش علی دایی آن را لمس کرده بود. نفر بعدی که می‌‌‌‌تواند به چنین جایگاهی برسد کیست؟ حدس زدن آن حقیقتا سخت است. خود طارمی هم یک استعداد غیرآکادمیک و خودجوش در فوتبال ایران بود؛ پدیده‌‌‌‌ای که دیر به سطح نخست رسید و شاید اگر علی دایی تابستان ۹۳ در اردوی اردبیل پرسپولیس تاییدش نمی‌‌‌‌کرد، مسیر زندگی حرفه‌‌‌‌ای‌‌‌‌اش به کلی عوض می‌شد.
حالا شما به موجودی فوتبال ایران نگاه کنید و ببینید چند نفر می‌‌‌‌توانند نامزد رسیدن به آن سطح فنی باشند؟ تعارف که نداریم؛ دستمان از این نظر واقعا خالی است و شرایطمان مخصوصا قابل مقایسه با ژاپن یا کره‌‌‌‌جنوبی نیست. فوتبال کشورمان پیر و فرسوده شده و این را به‌راحتی می‌‌‌‌توان از وضعیت بزرگ‌ترین تیم‌‌‌‌هایمان دید؛ از تیم ملی که بحث بالا بودن میانگین سنی‌‌‌‌اش در تمام این مدت داغ بوده تا پرسپولیس و استقلال که به شکلی باورنکردنی هر دو در مقطعی از همین لیگ بیست‌‌‌‌وچهارم، پیرترین تیم نیم‌‌‌‌قرن گذشته خود را به میدان فرستادند. برگردیم به تابستان پارسال، تصاویر عقد قرارداد طارمی با اینتر را ببینیم و از خودمان بپرسیم دفعه بعد، چه زمانی قرار است انتقالی با این ابعاد را تجربه کنیم؟
