یکی مرد، یکی برد
البته نکته عجیب‌تر و جالب‌تر، می‌تواند شگفتی بالای سر بردن کاپ پس از سال‌ها باشد. تاتنهام همان‌طور آنژه پوستکوئلو وعده داده بود که در سال دوم حضورش قهرمان می‌شود، لیگ اروپا را به دست آورد تا پس از ۱۷ سال طعم بردن جام را تجربه کند و طلسم ۴۱ ساله قهرمانی اروپایی این باشگاه شکسته شود.
در واقع اسپرز طی سال‌های اخیر که خودش را در جمع مدعیان سنتی جزیره قرار داده بود، مدام سوژه ترول‌هایی می‌شد که به ویترین خاک گرفته افتخارات باشگاه طعنه می‌زدند. حتی سرمربیان بزرگی مثل مائوریسیو پوچتینو، ژوزه مورینیو و آنتونیو کونته هم نتوانستند با این تیم جام ببرند، اما بیگ آنژ توانست. این اتفاق افتاد تا سون‌هیونگ‌مین دیگر نیازی نداشته باشد برای کسب افتخار، راه هری کین اسطوره انگلیسی را برود و تیم را ترک کند. حالا کاپیتان کره‌ای پس از ۱۰ سال حضور در تاریخ باشگاه لندنی جاودانه شده و شناسنامه قاره آسیا در پایتخت انگلستان خواهد بود. از منچستریونایتد هم نباید به سادگی گذشت؛ در فینال سطح پایینی که کاملا فریاد می‌زد جدال بین تیم‌های هفدهم و شانزدهم جدول لیگ برتر است، شیاطین سرخ حتی نتوانستند از سد ضعیف‌ترین تاتنهام چند دهه اخیر بگذرند و برای چهارمین بار در این فصل برابر یک رقیب مشخص شکست خوردند.
اتفاقی که آخرین بار ۴۰ سال قبل و توسط اورتون رخ داده بود و البته بیستمین باخت فصل یونایتد هم رقم خورد؛ یعنی تکرار رکورد سال ۱۹۷۴ آنها که به دسته یک سقوط کردند! ناکامی در قهرمانی لیگ اروپا فقط از دست رفتن یک جام نبود و به معنی عدم حضور در لیگ قهرمانان فصل آینده است که این یعنی ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون پوند ضرر مالی مستقیم. در بازی مرگ و زندگی بین دو مدعی ناخوش‌احوال این فصل جزیره، اسپرز همه رکوردهای بدش را شست و یونایتد یک نمای ترسناک از فصل آینده ارائه داد و مرد. یعنی این منچستر می‌تواند بلند شود؟
