صدها میلیارد پولی که مدعیان لیگ پارسال دود کردند
کارخانه اسکناس‌سوزی!
همه این پول‌ها در فوتبالی هزینه می‌شود که دهه‌هاست عملا هیچ موفقیت برون‌مرزی خاصی نداشته. یک زمان شما حتی بیشتر از این هزینه می‌کنید و مثل عربستانی‌ها می‌بینید سه تیم از چهار تیم پایانی لیگ نخبگان آسیا از کشور شما هستند. این باز یک توجیهی دارد، اما عقد قراردادهای ۶۰۰، ۷۰۰ هزار دلاری تا ۱.۵میلیون دلاری با بازیکنان در حالی که آخر سر حتی از مرحله گروهی لیگ دوی آسیا هم نتوانی بالا بیایی، واقعا عجیب و غیرمنطقی است. یقین بدانید اگر فوتبال ایران به معنای واقعی کلمه خصوصی بود و باشگاه‌ها بدون اتکا به منابع مالی دولتی و شبه‌دولتی از جیب‌شان هزینه می‌کردند و یک ریال می‌گذاشتند تا دو ریال بردارند، هرگز چنین بازار مکاره‌ای به وجود نمی‌آمد.
در آن صورت حتما دریافتی بازیکنان ایرانی دست‌کم به یک‌سوم اعداد فعلی تنزل می‌یافت. به هر حال اما فعلا پشت باشگاه‌ها به کوه پول است و حسابی ریخت‌وپاش می‌کنند. در این میان مخصوصا بعضی هزینه‌هایی که انجام می‌شود، به شکل رقت‌آوری بی‌ثمر است و رسما به آتش زدن اسکناس می‌ماند. بیایید فقط چند نمونه از هزینه‌های هنگفت سوخته در لیگ بیست‌وچهارم را که از سوی سه تیم پرسپولیس، سپاهان و استقلال صورت گرفته بررسی کنیم؛ سه تیمی که در نهایت موفق به فتح جام هم نشدند.
سپاهـان
الگوی مجسم چگونه پول‌ها را بر باد بدهیم؛ باشگاهی که در 10سال گذشته هزینه‌های بسیار چشمگیری انجام داده، اما حتی یک بار هم موفق به کسب عنوان قهرمانی در لیگ برتر نشده. سپاهانی‌ها در لیگ بیست‌وچهارم هم کلی پول دود کردند. در این فصل، پروژه ناکام ژوزه مورایس سرانجام به پایان رسید و مربی پرتغالی بعد از دو سال‌ونیم حضور در اصفهان، بدون دستاورد خاصی این تیم را ترک کرد.
خود داستان مورایس، دستیارانش و بازیکنان خارجی گران و اغلب بی‌ثمری که برای باشگاه جذب کرد، کلا یک پرونده جانگداز جداگانه است. جز این، امسال هم در کارنامه سپاهان جذب کلی بازیکن کم‌ثمر دیده شد، اما اجازه بدهید فقط به یک نمونه جنجالی اشاره کنیم. وسام بن‌یدر، مهاجم 34 ساله اهل فرانسه بود که در مقطع پایانی فصل جذب شد تا به سپاهان در مسیر کسب عنوان قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی کمک کند.
این بازیکن پرونده‌های متعدد اخلاقی در محاکم قضایی کشورش دارد و اصلا به خاطر همین رسوایی‌ها ماه‌هاست تیمی حاضر نشده او را بگیرد. سپاهان اما کلی هزینه مالی و اعتباری داد تا شاید با استخدام مهاجم فرانسوی، لیگ و جام حذفی را ببرد. در نهایت هم این اتفاق رخ نداد و طلایی‌پوشان در هر دو تورنمنت ناکام ماندند. خود بن‌یدر هم طی 322 دقیقه بازی، تنها یک گل نه چندان مهم در جریان برتری 3بریک هفته آخر سپاهان برابر استقلال بی‌انگیزه زد که شاید اگر در این مسابقه هر حریفی دیگری جلوی سپاهان قرار می‌گرفت، بن‌یدر همین یک گل را هم نمی‌توانست بزند!
اسـتقلال
«بیشترین هزینه‌های تاریخ برای کسب بدترین نتایج تاریخ»؛ شاید به کار بردن این تیتر در مورد سرنوشت استقلال در لیگ بیست‌وچهارم چندان اغراق‌آمیز نباشد. آبی‌ها که فصل گذشته را با کسب عنوان نایب‌قهرمانی به پایان رسانده بودند، تابستان قبل خیلی هزینه کردند تا یک رتبه بالاتر بروند و جام قهرمانی را فتح کنند، اما اتفاقی که در عمل رخ داد کاملا متفاوت بود و این تیم غیر از ناکامی در لیگ نخبگان آسیا، در لیگ برتر حتی نتوانست در نیمه بالایی جدول قرار بگیرد. در مورد نتایج کابوس‌وار استقلال و همه رکوردهای منفی به جا مانده از سوی این تیم در فصل گذشته زیاد صحبت شده، اما موضوع وقتی دردناک‌تر می‌شود که به یاد بیاوریم چه پول‌هایی برای ثبت این نتایج دود شد و به هوا رفت.
همان ابتدای فصل مدیران وقت باشگاه در اقدامی حیرت‌انگیز دو بازیکن گمنام بوسنیایی جذب کردند که بدون یک دقیقه بازی، هزینه‌ای تقریبا 900 هزار دلاری روی دست باشگاه گذاشت. خیلی از دیگر بازیکنانی که این فصل از سوی مدیران استقلال جذب شدند و به میدان رفتند هم چندان بهتر از آن دو بوسنیایی نبودند.
ماحصل همه اینها، جایگاهی است که این تیم در لیگ برتر تصاحب کرد. آنها در این مسیر، بابت صد روز همکاری با پیتسو موسیمانه، بیش از صد میلیارد تومان هزینه پرداختند که این هم یک شکست مالی بزرگ دیگر برای باشگاه بود. بعد هم داستان جذب میودراگ بوژوویچ پیش آمد و یک غرامت دیگر که بر دوش استقلالی‌ها ماند؛ آن هم برای مربی ناکامی که حتی یک برد هم به دست نیاورد.
استقلالی‌ها تا پایان فصل ول کن این هزینه‌کردهای عجیب نبودند و در آخرین پرده هم برای کلارنس سیدورف حکم مشاور مدیرعامل زدند که البته خروجی آن کمی بعدتر روشن خواهد شد، اما با توجه به تجارب قبلی، حقیقتا چشم‌مان آب نمی‌خورد این داستان هم به جایی برسد. شاید بیراه نباشد اگر بگوییم نوع عملکرد مدیران استقلال در این فصل یک کلاس درس خوب برای همه باشگاه‌داران است؛ اینکه ببینند اینها چه کردند و همان کارها را انجام ندهند. در این صورت قطعا موفق خواهند شد!
پرسپولیـس
مشهور است که خسیس دو بار خرج می‌کند و این عین اتفاقی بود که فصل گذشته برای پرسپولیس رخ داد. در شرایطی که مدیران باشگاه ابتدا به دنبال جذب دراگان اسکوچیچ بودند و کارشناسان هم تایید می‌کردند این انتخاب می‌تواند به سود تیم باشد، عدم توافق مالی با مربی کروات باعث شد سرخ‌پوشان سراغ گزینه‌های دیگر بروند.
در نهایت هم خوان کارلوس گاریدو انتخاب شد؛ مردی که هنوز هم از نظر فنی موافقانی دارد، اما از لحظه اول با تیم «جوش» نخورد و آن‌قدر انرژی منفی علیه‌اش پراکندند که کلی فرصت و امتیاز از دست رفت و در نهایت خودش هم جدا شد. بعد باشگاه مجبور شد خیلی بیشتر از پولی که ابتدای فصل صرفه‌جویی کرده بود صرف جذب اسماعیل کارتال و کادرش کند، هرچند دیر شده بود و دست این تیم دیگر به هیچ جامی نرسید.
باز هم مثال‌های دیگری هست. پرسپولیس ابتدای فصل برای خط حمله لوکاس ژوآئو را گرفت که کلا یک گل در جام حذفی زد و چندان به کار این تیم نیامد. آقایان اما بین دو نیم‌فصل ناچار شدند با پرداخت کلی غرامت، این بازیکن را راضی به جدایی کنند و به جای او سردار دورسون را بگیرند، خریدی که این‌بار موفق از آب در آمد. اینجا هم روشن است که «خسیس» متضرر شده؛ چه اینکه باشگاه اگر از اول سراغ گزینه‌ای در حد دورسون می‌رفت، فقط یک بار هزینه می‌کرد، چند صد هزار دلار جلو می‌افتاد و امکان بیشتری هم برای کسب موفقیت داشت. دیگر بگذریم از برخی خریدهای تیم مثل فرشاد احمدزاده که عملا جواب ندادند.
