محافظت از کارکنان در شرایط بحرانی

جنگ یک تجربه عاطفی و آسیب‌‌‌زاست که موجب ترس و اضطراب می‌شود؛ به‌‌‌ویژه برای کسانی که به‌‌‌طور مستقیم درگیر آن هستند. تاثیر روان‌شناختی جنگ می‌تواند پیامدهای جدی بر محیط کار داشته باشد، و کارفرمایان باید اقدامات لازم را برای کمک به کارکنان در حد توان خود انجام دهند. مهم است که این حمایت به‌‌‌صورت شفاف و مختصر در سراسر سازمان منتقل شود. کارفرمایان باید به‌‌‌وضوح اعلام کنند که مدیران و مسوولان منابع انسانی آماده گفت‌‌‌وگو درباره مشکلات کارکنان هستند.  در حالی که برخی افراد به‌‌‌راحتی می‌توانند خود را از موقعیت جدا کنند، برای دیگران این مساله احساس استرس، تنش و اضطراب را برمی‌‌‌انگیزد. طبیعی است که کارکنان این احساسات را با خود به محیط کار بیاورند.

براساس مشاوره‌‌‌های روان‌شناسی با کارکنان اوکراینی بعد از شروع درگیری این کشور با روسیه، مشخص شد بسیاری افراد در برابر تهدید نظامی احساس ناتوانی و اضطراب دارند. در همان زمان، روزنامه فرانسوی «لوموند» تحقیقاتی را میان خوانندگان و روان‌پزشکان انجام داد و گزارش داد که احساساتی مانند هوشیاری و مراقبت مداوم، ترس از آینده، اختلالات اضطرابی و بی‌‌‌خوابی در این شرایط رایج هستند. بنابراین، مدیران منابع انسانی، گزینه‌‌‌های متعددی برای کمک به کارکنان در اختیار دارند که برخی از آنها عبارتند از: 

۱- واکنش‌‌‌های افراد را عادی‌‌‌سازی کنید

اگرچه جنگ برای برخی افراد دور از ذهن به نظر می‌‌‌رسد، برای برخی دیگر به‌‌‌شدت به زندگی شخصی‌‌‌شان نزدیک است. اولین قدم این است که فضایی برای واکنش‌‌‌های مختلف فراهم کرده و بپذیرید که هر واکنش (تا زمانی که توهین‌‌‌آمیز نباشد) معتبر است. همان‌طور که «ویکتور فرانکل» روان‌پزشک به زیبایی بیان می‌کند: «واکنش غیرعادی به یک وضعیت غیرعادی، رفتار طبیعی است.» می‌توانید از طریق کانال‌‌‌های مختلف - ایمیل، اینترانت، تصویر زمینه لپ‌‌‌تاپ‌‌‌ها و... - به کارکنان اطلاع دهید که شما، به‌‌‌عنوان کارفرما، درک می‌‌‌کنید که جنگ احساسات دشواری را به همراه دارد. همچنین تاکید کنید که اگر تمرکز، خلاقیت یا کارآیی افراد کمتر از حد معمول باشد، این مساله کاملا طبیعی است؛ زیرا این موارد از پیامدهای استرس نهفته هستند.

۲- نکاتی برای مدیریت خبرخوانی گوشزد کنید

اخبار مربوط به جنگ ممکن است بسیار سنگین و استرس‌‌‌زا باشد. به همکاران خود کمک کنید با رعایت نکات زیر میزان تاثیر اخبار را بر خود کاهش دهند: 

  مصرف اخبار را به یک بار در روز محدود کنید. یک زمان مشخص انتخاب کرده و به آن پایبند باشید (برای مثال: هر شب به مدت ۱۰دقیقه اخبار را در اپلیکیشن خبری بخوانید). شاید حتی بتوانید برای استفاده از اپلیکیشن خبری خود یک تایمر تنظیم کنید.

  ترجیحا اخبار متنی (روزنامه، اپلیکیشن یا وب‌سایت) را به جای اخبار تلویزیونی دنبال کنید. این روش به شما اجازه می‌دهد انتخاب کنید کدام گزارش‌‌‌ها را بخوانید و کدام ویدئوها را ببینید یا نادیده بگیرید.

  یک منبع خبری که با آن احساس راحتی می‌‌‌کنید انتخاب کرده و فقط اخبار همان منبع را دنبال کنید.

البته گزینه‌‌‌ای دیگر این است که اصلا اخبار را دنبال نکنید. اگر همچنان مایلید در جریان رویدادها باشید، می‌توانید صبح یا شب یک گفت‌‌‌وگوی کوتاه با شریک زندگی یا یکی از همکاران داشته باشید. این روش باعث می‌شود از اتفاقات مطلع شوید، اما کمتر درگیر جزئیات شوید و اخبار را با رویکردی ملایم‌‌‌تر دریافت کنید.

۳- با همکارانتان در ارتباط باشید

همیشه و به صورت روتین، توصیه می‌شود که روزانه یا حداقل هفتگی با کارکنان خود ارتباط برقرار کنید و از حال آنها مطلع شوید. اما اگر اتفاق خاصی در جریان باشد، باید حساسیت بیشتری به خرج داد.

به مدیران و رهبران تیم‌‌‌ها توصیه کنید که به‌‌‌طور منظم با اعضای تیم و همکاران خود صحبت کنند. از آ‌‌‌نها بخواهید که هم در لحظات رسمی و هم در موقعیت‌‌‌های غیررسمی درباره احساساتشان نسبت به وضعیت به وجود آمده گفت‌‌‌وگو کنند. همچنین آنها را تشویق کنید که تاکید کنند درگفت‌‌‌وگو همیشه باز است - چه با خود مدیران، چه با بخش منابع انسانی، و چه با یک مشاور یا روان‌شناس.

۴- در گفت‌‌‌وگو درباره احساسات دشوار مرتبط با جنگ، بر خود فرد تمرکز کنید

وقتی با کسی درباره احساسات دشوارش نسبت به جنگ صحبت می‌‌‌کنید، بهتر است درباره خودِ وضعیت جنگ صحبت نکنید؛ حتی اگر قصد دارید او را آرام کنید.

در عوض، تمرکز خود را روی احساسات فرد بگذارید، چون در این زمینه می‌توانید تاثیر مثبتی داشته باشید. پرسش‌‌‌های صادقانه بپرسید و با نگرشی باز و همدلانه به صحبت‌‌‌های طرف مقابل گوش دهید. چرا این شخص چنین احساسی دارد؟ این وضعیت چه تاثیری بر زندگی روزمره او گذاشته است؟ شما چگونه می‌توانید به او کمک کنید؟

۵- افراد را دور هم جمع کنید

دانستن اینکه تنها نیستید و افراد دیگری نیز با افکاری مشابه درگیر هستند، می‌تواند تسلی‌‌‌بخش باشد. افرادی که تمایل دارند درباره این موضوع گفت‌‌‌وگو کنند، با اجازه خودشان، دور هم جمع کنید.

زمانی را برای یک نشست یک‌‌‌ساعته اختصاص دهید تا افراد بتوانند احساسات خود را بیان کنند و نکات مفیدی را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. واضح بیان کنید که همه افراد، بدون توجه به قومیت و تفکرشان، در این جلسات مورد استقبال خواهند بود. 

اگر مطمئن نیستید چه کسانی مایل به شرکت در این جلسات هستند، خودتان مدیریت جلسه را بر عهده بگیرید و اطمینان حاصل کنید که همه می‌‌‌دانند هر کسی می‌تواند به این گفت‌‌‌وگوها بپیوندد. یک ایمیل به کل شرکت ارسال کنید و توضیح دهید که در چه زمان و مکانی، فضایی را برای گردهمایی افراد جهت گفت‌‌‌وگو و تبادل نظر فراهم کرده‌‌‌اید. حضور یک مشاور در این جلسات می‌تواند مفید باشد. در صورت لزوم، این فرد می‌تواند گفت‌‌‌وگو را هدایت کند تا افراد با احساسات سنگین‌‌‌تر از زمانی که وارد شده‌‌‌اند، جلسه را ترک نکنند.

نتیجه نهایی؟ برخی شرایط اجتناب‌‌‌ناپذیر خارج از کنترل شما هستند. اما خوشبختانه شما می‌توانید تمام تلاش خود را به کار بگیرید تا در مواقع دشوار، بیشترین میزان حمایت را از کارکنان خود داشته باشید.

منبع: Openup