در شرایط حساس و پرالتهاب کنونی که ایران عزیز ما درگیر یکی از بحرانهای امنیتی خطرناک دهههای اخیر شده است، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، حفظ آرامش ملی، تقویت همبستگی اجتماعی و پایبندی به اصول عقلانیت و خرد جمعی است. دشمنانی که خود را در جایگاه مدعی حقوق بشر و نظم جهانی جا زدهاند، برخلاف…
ایران عزیز، سرزمینی که هویت، فرهنگ و تاریخ ما در رگهایش جریان دارد، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند هوشیاری، همبستگی و مسوولیتپذیری همه ماست. تهدیدهایی که کشور ما با آن مواجه است، تنها محدود به مرزهای فیزیکی و درگیریهای نظامی نیست، بلکه جنگی همهجانبه علیه باورها، امیدها و وحدت ملی…
اصلاحات اقتصادی، فرآیندی لاجرم و گریزناپذیر است که دولت به هر روی ناچار به انجام آن است؛ اما اگر این اصلاحات از بدنه خود نظام سیاستگذاری آغاز نشود، احتمال موفق نشدن دولت وجود دارد. کارشناسان معتقدند چنانچه دولت در وهله اول اصلاحات اقتصادی را از بدنه خود آغاز کند؛ یعنی اندازه دولت را کوچکتر کند یا بودجه نهادهای وابسته به خود را کاهش دهد، آحاد اقتصادی نیز با آغوش باز پذیرای اصلاحات اقتصادی خواهند شد.
زمانی دولت مردم را به صرفهجویی دعوت میکرد تا بخشی از بار وارده به دولت، برای تامین نیازهای اولیهای مثل برق، آب، انرژی و... از راه مشارکت خودخواسته مردم کاسته شود. چنین دولتی، اگر حمایت کافی مردم را داشته باشد، احتمالا میتواند تا حدودی موفق شود و مطابق با بخشی از صرفهجویی مردم برنامهریزی کند. مثلا اگر دولتی که از دل دموکراسی سر برآورده است، از مردم بخواهد که صرفهجویی کنند تا بحرانها را در کنار یکدیگر پشت سر بگذارند، این دعوت برای مردم شنیدنی و قابل احترام است؛ چرا که در دل خود نوعی احترام به انتخاب و تصمیم مردم دارد. اما در ایران، دعوت به صرفهجویی، دیگر از شکل دعوت گذشته و به اجبار تبدیل شده است. زمانی که برق میرود یا آب قطع میشود، دیگر این «جیرهبندی»، داوطلبانه و مبتنی بر خواست مردم نیست.