لید copy

«باشگاه اقتصاددانان» در این گزارش سعی کرده است با بهره‌‌‌گیری از پژوهش ارزشمند حاضر، به چالش‌‌‌های این کسب‌وکارها و راه‌‌‌‌حل‌‌‌های ممکن بپردازد. این مطالعه نشان می‌دهد، اگرچه دسترسی به منابع مالی نقشی حیاتی در کاهش ریسک‌‌‌های زنجیره تامین ایفا می‌کند، اما تنوع‌‌‌بخشی به زنجیره تامین می‌‌‌تواند در غیاب پشتوانه مالی کافی، تداوم فعالیت بنگاه‌‌‌ها را با خطر مواجه سازد.

واحدهای تولیدی خرد، کوچک و متوسط عموما از کمبود منابع رنج می‌‌‌برند و همین مساله تنوع‌‌‌بخشی زنجیره تامین را بدون پشتیبانی مالی کافی به اقدامی پرریسک تبدیل می‌کند. تنوع‌‌‌بخشی زنجیره تامین تنها زمانی اثربخش است که بنگاه‌‌‌ها به منابع و اعتبارات بانکی (در این تحقیق منظور منابع مالی خارج از بنگاه است) دسترسی کامل داشته باشند؛ چراکه این دسترسی شانس بقای آنها را افزایش می‌دهد. در مقابل، فقدان دسترسی به منابع و اعتبارات بانکی می‌‌‌تواند حیات این بنگاه‌‌‌ها را تهدید کند. پیشنهاد این پژوهش آن است که واحدهای تولیدی خرد، کوچک و متوسط تنها درصورت دسترسی کامل به منابع و اعتبارات بانکی به تنوع‌‌‌بخشی زنجیره تامین روی آورند؛ در غیراین‌صورت، بقای آنها در معرض خطر قرار می‌گیرد.

نتایج نشان می‌دهد که برخلاف انتظار، تنوع‌‌‌بخشی به‌‌‌تنهایی بر پایداری بنگاه‌‌‌ها تاثیر منفی دارد؛ چراکه موجب افزایش پیچیدگی، ناکارآمدی عملیاتی و فشار هزینه‌‌‌ها می‌شود. با این حال، وقتی بنگاه‌‌‌ها به تامین مالی بانکی مناسب دسترسی دارند، تنوع‌‌‌بخشی بر پایداری اثر مثبت می‌‌‌گذارد. در مقابل، بنگاه‌‌‌هایی که تنها بر منابع مالی درونی خود تکیه دارند یا دسترسی محدود به اعتبارات بانکی دارند، از منافع این راهبرد بهره‌‌‌مند نمی‌‌‌شوند. همچنین، استخدام نیروی جدید و سودآوری رابطه مثبتی با پایداری دارند، در حالی که متغیرهایی همچون صادرات، سن، اندازه بنگاه و فناوری تاثیر معناداری نشان نمی‌‌‌دهند.

در مجموع، این پژوهش نشان می‌دهد که تنوع‌‌‌بخشی زنجیره تامین بدون پشتیبانی مالی کافی می‌‌‌تواند به جای کاهش ریسک، به تهدیدی برای پایداری بنگاه‌‌‌ها تبدیل شود. نقش تسهیلات بانکی و سیاست‌‌‌های حمایتی در توانمندسازی SMEs  برای استفاده موثر از این راهبرد کلیدی است.