بیم‏‏‌ها و امیدهای تالار شیشه‏‏‌ای

به همین دلیل هم عجیب نیست که ریسک‌‌‌های سیستماتیک، اثری دوچندان بر بازار سرمایه می‌‌‌گذارند. کارشناسان بازار سرمایه معتقدند یکی از عواملی که همواره در سال‌های گذشته، تاثیر زیادی بر بازارها داشته، ریسک‌‌‌های سیستماتیک بوده است. بازار سرمایه به‌‌‌شدت به این ریسک‌‌‌ها واکنش نشان می‌دهد و طبعا، هر اندازه که این ریسک‌‌‌ها شدت یابند، عملکرد کلی بازار سرمایه نیز کاهشی می‌شود. البته، این گزاره‌‌‌های کلی، مصداق‌‌‌های بارز عینی نیز دارند؛ چنانکه تجربه سال 1394 نشان می‌دهد که بعد از جدی شدن زمزمه‌‌‌ها درباره برجام، گروه‌‌‌های مختلف بورسی و به‌‌‌خصوص نمادهای خودرویی و بانکی، با اقبال عمومی و رشد مواجه شدند؛ چراکه برجام، سبب می‌‌‌شد احتمال جذب سرمایه‌گذار خارجی افزایش یابد و موانع مبادله با جهان از بین برود.

البته باید توجه داشت که صرف توافق و نشستن پای میز مذاکره، شرط کافی برای رشد شاخص کل نیست و تداوم سبزپوشی نمادهای مستقر در تالار شیشه‌‌‌ای، مستلزم ثبات اقتصادی و بهبود محیط کسب‌وکار است؛ چراکه فعالان بازار سرمایه، علاوه بر متغیرهای سیاسی، متغیرهای کلان اقتصادی را در تصمیم‌گیری خود دخیل می‌کنند و از سوی دیگر، اخباری را که درباره قیمت حامل‌‌‌های انرژی برای صنایع گوناگون، خوراک پتروشیمی‌‌‌ها، بخشنامه‌‌‌های بانک‌مرکزی، شیوه تخصیص ارز، پیمان‌‌‌سپاری ارزی و میزان کنترل دولت بر نقدینگی شرکت‌های بورسی است هنگام تصمیم‌گیری مدنظر قرار می‌دهند.

به همین دلیل و به‌‌‌بهانه دور جدید مذاکره‌‌‌ها، «باشگاه اقتصاددانان» قصد دارد به کمک چند تحلیلگر و کارشناس بازار سرمایه، اهمیت روند مذاکرات و تاثیر آن بر ورود سرمایه خارجی به بورس ایران را بسنجد و توضیح دهد که چرا نشستن پای میز مذاکره، شرط لازم و نه شرط کافی برای بهبود وضعیت تالار شیشه‌‌‌ای است.