تحدید مهاجران با سیاست مالیاتی

آمریکا بزرگ‌ترین مبدا حواله‌های ارزی در جهان است و در سال ۲۰۲۳ بیش از ۶۵۶ میلیارد دلار پول از این کشور به دیگر کشورها ارسال شده است. اجرای این مالیات جدید می‌تواند فشار مالی مضاعفی بر خانواده‌های فقیر در آمریکای مرکزی وارد کند که به‌شدت به این حواله‌ها برای تامین معیشت وابسته هستند. به گفته کارشناسان، مهاجران ممکن است راه‌هایی برای دور زدن این مالیات بیابند.

برای مثال، می‌توانند از دوستان یا بستگان خود که شهروند آمریکا هستند، بخواهند که به جای آنها پول ارسال کنند، یا از رمزارزها و روش‌های غیررسمی مانند قاچاقچی‌های پول استفاده کنند که پول را به‌صورت فیزیکی جابه‌جا می‌کنند. این روند موجب رونق گرفتن بازارهای زیرزمینی انتقال پول و تضعیف کانال‌های رسمی انتقال حواله‌ها می‌شود که طی سال‌های گذشته با هدف کاهش هزینه‌ها و افزایش شفافیت تقویت شده بودند. 

اندرو سیلی، رئیس موسسه سیاست مهاجرت در واشنگتن، این مالیات را در اصل، «مالیاتی بر فقرا» خوانده و هشدار داده است که حتی شهروندان آمریکایی نیز ممکن است از این قانون متاثر شوند؛ زیرا برای دریافت معافیت مالیاتی باید تابعیت خود را اثبات کنند. این موضوع می‌تواند باعث پیچیده‌تر شدن فرآیند ارسال پول برای همه مهاجران شود. مکزیک بزرگ‌ترین دریافت‌کننده حواله‌های ارزی از آمریکاست. در سال گذشته، این کشور ۶۵ میلیارد دلار دریافت کرده که برابر با ۴ درصد تولید ناخالص داخلی‌اش است و از کل سرمایه‌گذاری خارجی مستقیم نیز فراتر رفته است. 

با این حال، کارشناسان بانک BBVA معتقدند که تاثیر این مالیات بر اقتصاد کلان مکزیک اندک خواهد بود، چرا که مهاجران مکزیکی معمولا توانایی بیشتری برای پرداخت هزینه‌های اضافی دارند. در مقابل، مهاجران کشورهای فقیرتر مانند هندوراس، السالوادور و گواتمالا، بیشتر در معرض آسیب قرار دارند؛ زیرا نسبت بالاتری از درآمدشان را برای خانواده‌هایشان می‌فرستند و از نظر اقتصادی نیز در مضیقه‌اند. این سه کشور به‌شدت به حواله‌ها وابسته‌اند و این منابع، دست کم ۲۰ درصد از تولید ناخالص داخلی آنها را تشکیل می‌دهد. به گفته ویلیام جکسون، اقتصاددان ارشد بازارهای نوظهور در شرکت کپیتال اکونومیکس، مالیات مذکور می‌تواند منجر به کاهش درآمد خانوارها، افت مصرف داخلی و وخامت تراز تجاری این کشورها شود.