تجربه میلیارد دلاری الخلیفی و شرکا؛
زنده‌باد تیـم!
اکنون آنها به آرزوی چندین ساله پاریسی‌ها و شاید هموطنانشان جامه عمل پوشاندند و پی‌اس‌جی بر بام فوتبال اروپا ایستاد. تیمی که در شایستگی امسال آنها برای قهرمانی، هیچ جای شک و تردیدی وجود ندارد.
تجربه گران‌قیمت
پاری‌سن‌ژرمن با رقم زدن یک‌طرفه‌ترین فینال تاریخ UCL، کنار ۱۰ تیم دیگر نظیر منچسترسیتی، دورتموند، استون‌ویلا و سلتیک قرار گرفت که سابقه یک قهرمانی در این رقابت‌ها را دارند. جالب اینکه دو سال قبل نخستین افتخار تاریخ من‌سیتی در لیگ قهرمانان با شکست دادن اینتر به دست آمد و پس از اماراتی‌ها، نوبت به قطری‌ها بود که باشگاه تحت فرمانشان با پیروزی بر نماینده ایتالیا تبدیل به قهرمان قاره سبز شوند. در این مدت که از خرید پی‌اس‌جی می‌گذرد، ناصر الخلیفی ۲ میلیارد و ۲۸۰ میلیون یورو صرف جذب بازیکنان جدید کرده که یک عدد بسیار عجیبی محسوب می‌شود، اما طعنه‌آمیز اینجاست که درست در فصلی که آنها از خرید بازیکنان اسم و رسم‌دار پرهیز کردند، توانستند جام نقره‌ای لیگ قهرمانان را که هیچ، سه‌گانه را بالای سر ببرند!
انگار لازم بود قطری‌ها این همه پول هزینه و پای کلی بازیکن سرشناس را به پایتخت فرانسه باز کنند تا متوجه شوند برای رسیدن به رویای دیرینه‌شان باید با چه روشی پیش بروند. یک سال پس از قهرمانی سال ۲۰۱۲ چلسی در اروپا، ناصر الخلیفی یادآوری کرد ۹ سال از خرید باشگاه انگلیسی توسط رومن آبراموویچ گذشته و آبی‌ها تازه قهرمان شده‌اند پس باید به پاری‌سن‌ژرمن هم زمان داد. حالا مزد این گذر زمان و مدیریت، نصیب باشگاه فرانسوی و شاید مردم قطر شده چون تیفوسی‌های پی‌اس‌جی که مشغول جشن گرفتن با آتش‌بازی در قلب پاریس هستند، می‌دانند بدون تزریق سرمایه از دوحه احتمالا باید همچنان فکر قرار گرفتن در میانه‌های جدول لیگ داخلی را در سر می‌پروراندند و نه بیشتر.
خوب بود و عالی شد
اگر هنوز هستند کسانی که سه‌گانه استثنایی سال ۲۰۱۵ بارسلونا را به نبوغ مثلث MSN ربط می‌دادند و نه زحمات سرمربی آن تیم، اکنون باید به یاد بیاورند آخرین قهرمانی بارسا تاکنون در اروپا، همان بوده و بس اما لوییس انریکه برای دومین مرتبه در دوران سرمربیگری سه‌گانه گرفت؛ آن هم با تیمی به مراتب کم ستاره‌تر و جوان‌تر.
میانگین سنی پی‌اس‌جی در فینال مونیخ، ۲۵ سال و ۹۶ روز بود و با ۵ گل از روی پیرمردهای اینتر با میانگین ۳۰ سال و ۲۴۲ روز رد شد! جالب‌تر اینکه نخستین و آخرین حضور انریکه در فینال لیگ قهرمانان هم ۱۰ سال قبل برابر یک رقیب ایتالیایی دیگر رقم خورده بود.
مرد اسپانیایی با تجربه حضور روی نیمکت تیم ملی کشورش، طی دو سال تیمی در پاریس ساخت که بعید به نظر می‌رسد با ادامه این روند کسی بتواند حریفش بشود. انریکه و دوست صمیمی‌اش پپ گواردیولا تنها سرمربیان تاریخ هستند که با دو تیم مختلف، موفق شده‌اند در یک فصل تمامی جام‌های ممکن را برنده شوند.
رزومه انریکه که پارسال با پاری‌سن‌ژرمن به نیمه‌نهایی UCL رسید، همین‌طوری هم خوب بود، اما حالا دیگر سزاوار ستایش است. لوچو با مات کردن سیمونه اینزاگی که غول‌کش امسال اروپا بود، ثابت کرد نه پول باشگاه به کمکش آمده و نه جنگندگی رقیب از پا درش می‌آورد. معجزه اصلی انریکه، ساختن تیمی یکدست بود که تک به تک بازیکنانش در خدمت هم هستند؛ نه مثل ستاره گران‌قیمت سابقشان که بودنش یک سود داشت و نبودنش هزاران حاشیه.
