جام هشتم در هشت پرده؛
پایـان خوش!

یک- جام هشتم به نام شماره هشت ماندگار آبیها شد. مجتبی جباری که از میانههای نیمفصل دوم به عنوان دستیار میودراگ بروژوویچ به کادرفنی استقلال اضافه شده بود، با برکناری مربی اهل مونتهنگرو، به عنوان هفتمین سرمربی فصل آبیها کارش را در این تیم شروع کرد. آن زمان شاید چشمانداز چندان مثبتی نسبت به آینده استقلال و جباری وجود نداشت، اما در نهایت مجتبی با تزریق آرامش به تیم، توانست آبیها را به عنوان قهرمانی جام حذفی برساند. هافبک فراموشنشدنی استقلال، در این مدت تصویر خوبی از خودش به جا گذاشت و با اعلام مدیران باشگاه هم، رسما به عنوان یکی از گزینههای هدایت تیم در فصل آینده معرفی شد.
دو- گل سرنوشتساز مسابقه را روزبه چشمی به ثمر رساند. در دقیقهای که به نظر میرسید کار دیگر تمام است و باید منتظر ضربات پنالتی باشیم، چشمی با تکیه بر تجربه بالای خودش، یک پاس رو به بیرون را بدون اضافهکاری و با یک ضربه بغل پای تماشایی به گل برتری و قهرمانی استقلال تبدیل کرد. این ضربه، شباهت زیادی به گل چشمی برابر ولز در جامجهانی ۲۰۲۲ داشت، هرچند آن گل از فاصلهای دورتر به ثمر رسیده بود.
سه- پاس گل استقلال هم از نظر ارزشمندی، چیزی کمتر از خود گل نداشت. این پاس را دیدیه اندونگ، هافبک اهل گابن آبیها بعد از یک کنترل خوب و با چشمانی باز به محوطه جریمه ارسال کرد. اندونگ در روزهای گذشته تنشی را با مجتبی جباری تجربه کرده و حتی بازی با نفت آبادان را به دلیل برخورد انضباطی از دست داده بود، اما در بهترین زمان ممکن بخشیده شد و با حضور در زمین در دقایق پایانی بازی، ورق مسابقه را برگرداند.
چهار- مصاحبههای بعد از پایان بازی هم برای استقلالیها حامل یک خبر خوب و یک خبر مبهم بود. خبر خوب اینکه حسین حسینی، کاپیتان آبیها که این اواخر انبوهی از شایعات در مورد جداییاش وجود داشت، رسما اعلام کرد در این تیم ماندگار خواهد بود. در نقطه مقابل رامین رضاییان که به ستاره محبوب آبیها تبدیل شده، از جمله بحثبرانگیز «خوشحالم که کارم با استقلال خوب تمام شد» استفاده کرد. او که قبلا هم با گلایه گفته بود کسی برای تمدید قراردادش با او صحبت نکرده، در اراک هم همین موضوع را تکرار کرد تا استقلالیها کمی نگران شوند.
پنج- از ملوان هم باید با رنج و غم نوشت؛ تیمی که با احترام به استقلال، برای قهرمانی در جام حذفی استحقاق کافی را داشت. آنها از مسیری سخت و با عبور از چادرملو، ذوبآهن، سپاهان و گلگهر به فینال رسیده بودند و در بازی نهایی هم ۱۲۰ دقیقه نبرد نزدیک و برابر با استقلال داشتند، اما در دقیقه پایانی غافلگیر شدند و زحمات یک فصلشان به باد رفت. ملوان که در دو سال اخیر نتایج خوبی گرفته، انگیزه زیادی برای این قهرمانی داشت و میخواست آن را تقدیم به روح بهمن صالحنیا کند، اما گاهی فوتبال با شما مهربان نیست و کاری هم نمیشود کرد.
شش- داوری مسابقه هم کم بحثبرانگیز نبود. موعود بنیادیفر در این بازی یک اشتباه مرگبار و سرنوشتساز داشت؛ جایی که در دقیقه ۴۵ بازی خطای آرمین سهرابیان روی محمد عمری را نادیده گرفت. پس از مسابقه با اجماع قاطع کارشناسان داوری مواجه بودیم که این خطا، سلب آشکار موقعیت صددرصد گل است و سهرابیان باید بهطور مستقیم اخراج میشد، اما سیستم کمک داور ویدئویی هم در این صحنه مداخله نکرد تا مجموعه ملوان و از جمله مازیار زارع، سرمربی این تیم پس از پایان مسابقه تبدیل به گلوله خشم و آتش شوند. اینکه استقلال ۴۵ یا ۷۵ دقیقه مجبور میشد ۱۰ نفره بازی کند، میتوانست تاثیر زیادی در نتیجه نهایی بازی بگذارد.
هفت- از گزارشگر مسابقه هم یاد کنیم که نیمی از زمان بازی را به تشکر از همه عوامل برگزاری و پخش دیدار اختصاص داد. بعید است حتی گزارشگر قطری هم از دولتمردان کشورش به خاطر میزبانی کل جامجهانی اینقدر تشکر کرده باشد، اما خب ما دقایق طولانی شنونده قدردانیهای او از عالم و آدم به خاطر برگزاری یک فینال ساده در جام حذفی بودیم!
هشت- در نهایت اینکه استقلال با این قهرمانی، حریف تراکتور در سوپرجام فصل آینده شد و البته جواز حضور در مسابقات لیگ قهرمانان آسیا، سطح دوم را به دست آورد. آبیها که تمامی فعالیتهای نقلوانتقالاتیشان را به بعد از فینال موکول کرده بودند، از دیروز رسما وارد فاز بستن تیم برای لیگ بیستوپنجم شدند.