دکه - ۱۴۰۴/۰۴/۱۰
روزنامه اعتماد در گزارشی با انتقاد از زباله‌سوزی در شهرهای شمالی نوشت: شهرهای شمالی ایران، از رشت و نوشهر تا ساری و گرگان، به عنوان یکی از مناطق زیست‌محیطی حساس کشور با اکوسیستم‌های شکننده‌ای مانند جنگل‌های هیرکانی و تالاب‌های بین‌المللی، روزانه بیش از ۶,۰۰۰ تن پسماند شهری تولید می‌کنند. این پسماندها، با ویژگی‌های خاص خود شامل رطوبت بالا (۸۰-۷۰ درصد)، محتوای آلی غالب (۷۵-۶۵ درصد) و ارزش حرارتی پایین (۵-۴ مگاژول بر کیلوگرم)، نه‌تنها منظر طبیعی و بکر این مناطق را به خطر می‌اندازند، بلکه به تهدیدی جدی برای سلامت عمومی، کیفیت آب‌های زیرزمینی و تنوع زیستی تبدیل شده‌اند. انباشت زباله در دفنگاه‌های غیربهداشتی، نشت شیرابه با بار آلی بالا COD: ۵۰,۰۰۰-۲۰,۰۰۰ میلی‌گرم بر لیتر و میکروپلاستیک‌ها و انتشار گازهای گلخانه‌ای مانند متان (CH۴)، چالش‌هایی چندوجهی ایجاد کرده‌اند که نیازمند راهکارهای علمی و بومی سازگار است. در این میان، فناوری زباله‌سوزی که در برخی کشورهای توسعه‌یافته مانند سوئد و ژاپن برای کاهش حجم پسماند و تولید انرژی به کار می‌رود، به عنوان راه‌حلی وارداتی، بارها در ایران پیشنهاد شده است. اما آیا این فناوری با اقلیم مرطوب، ترکیب پسماند خاص و محدودیت‌های زیرساختی شهرهای شمالی ایران سازگار است؟ پاسخ این پرسش در تحلیل‌های علمی و تجارب جهانی نهفته است که نشان می‌دهند زباله‌سوزی در این مناطق، نه‌تنها راه‌حل پایداری نیست، بلکه می‌تواند بحرانی جدید خلق کند.
روزنامه کیهان در بخش اخبار ویژه خود با عنوان «نرم‌افزار‌های نفوذ چگونه وارد کشور شده است؟» نوشت: در دو دهه گذشته، هندی‌ها بر صنعت نرم‌افزار تسلط گسترده‌ای داشته‌اند. در نتیجه، کشورهای خلیج‌فارس و ایران به‌شدت به نرم‌افزارها و برنامه‌نویسان هندی گرایش پیدا کرده‌اند. پس از نفوذ موساد در ایران و تحقیقات بعدی با چین و روسیه، آشکار شد که برنامه‌نویسان هندی از طریق استارلینک ایلان ماسک با هند در ارتباط بوده‌اند. در نتیجه بررسی‌ها و بازداشت‌ها و بازجویی‌ها حقیقت شوک‌آوری را فاش کرده است.
