در نشست «اقتصاد ایران و مذاکرات هسته‌ای» به میزبانی «دنیای اقتصاد» بررسی شد؛
چشم‌انداز تحریم‌ها
عادلی در این نشست با اشاره به تفاوت‌های فن مذاکره و چارچوب‌های سیاستی به دو مساله مهم اشاره کرد: اینکه مذاکره برای مصالحه است؟ یا مذاکره برای رفع تخاصم یا آنچه وی رفع سایه‌های تخاصم سخت خواند. این دیپلمات و اقتصاددان با اشاره به اینکه طرفین به دنبال توافق محدود هستند، تاکید کرد: از نظر من این بی‌نظیرترین فرصت ایران برای گرفتن امتیاز آن هم از ترامپ است که نباید از دست برود. عادلی سرمایه‌گذاری آمریکا در ایران، عادی شدن مراودات مالی و بسنده نکردن به توافقات جزئی را سه شرط یک توافق خوب دانست.
در ادامه حمید قنبری، حقوق‌دان با ارائه یک بحث مبسوط و فنی به سیر تحریم‌های آمریکا از ابتدای انقلاب پرداخت و به مساله پیچیدگی‌های ساختاری، حقوقی، سیاسی و فنی در رفع تحریم‌ها پرداخت. قنبری با اشاره به یک اصل اساسی در پایداری تحریم‌ها گفت: تمدید وضعیت اضطراری ملی در قبال ایران یکی از بزرگ‌ترین موانع رفع بنیادین تحریم‌ها است. او با اشاره به اینکه ما بدترین دوره تحریم‌ها را در دوره باراک اوباما تجربه کردیم، اظهار کرد: آمریکا از سه طریق اقدام به رفع تحریم کشورها می‌کند: اول؛ توافق جامع، دوم؛ رفع تدریجی بدون توافق رسمی و سوم تغییر رژیم.
در ادامه محسن محبی، دیگر حقوق‌دان حاضر در این نشست به محدودیت‌های حقوق بین‌الملل در عرصه روابط بین‌الملل پرداخت و گفت: با این حال نباید از برخی ظرفیت‌های این عرصه به ویژه در بحث دیوان بین‌المللی دادگستری لاهه غافل بود، کما اینکه در همین دادگاه بود که ایران توانست نزدیک به ۴۰۰ میلیون دلار از آمریکا خسارت دریافت کند. محبی از این زاویه گریزی هم به مساله مهم شرط حل اختلافات در هر گونه توافق میان ایران و آمریکا اشاره کرد و گفت: اینکه ما بتوانیم اختلافات را به یک نهاد بین‌المللی همچون دیوان لاهه ارجاع دهیم و آن را از حقوق سرزمینی ایران و آمریکا خارج کنیم، می‌توانیم از محدودیت‌هایی که در برجام برای رفع اختلافات بود، عبور کنم.
مشروح این نشست در روزهای آینده منتشر می‌شود.
