دکه - ۱۴۰۴/۰۳/۰۸
روزنامه جوان نیز در گزارشی با عنوان «بیراهه بیرو» نوشت: یک روز بعد از آنکه دانشگاه آزاد رئیس‌جمهور را به جشن سالگرد ۴۳سالگی خود آورد (۴۳؟ عدد رند است یا اتفاقی افتاده؟!) علی بیرانوند دروازه‌بان تیم‌ملی فوتبال در یک برنامه پربیننده تلویزیون درباره خودش که مدعی شد دانشجوی دکترای دانشگاه آزاد است، حرف‌هایی زد که آن جشن را به عزا مبدل ساخت! نظام آموزشی ما چه دولتی و چه آزاد، البته مشکلات زیادی دارد که بیشتر مدیریتی است. استادانی که خود را در مرز‌های علمی یک رشته می‌دانند از اینکه در مدیریت‌ها نقش ندارند، بسیار ناراضی هستند. دانشگاه آزاد، اما اکنون با انبوهی از کلاس‌های خالی، دانشگاه‌هایی که در بیابان‌های اطراف شهر‌ها ساخته شد و می‌رود تا با این وضع کاهش جمعیت و دانش‌آموز، به خانه ارواح تبدیل شود، در یک بحران بزرگ فرو رفته است.
روزنامه کیهان نیز در یادداشتی با عنوان «یک ملت پشت غنی‌سازی است» نوشت: درباره «توافق موقت»، باید اضافه کرد که یک‌بار این تجربه تلخ را در برجام امتحان کرده‌ایم و شایسته نیست مومن از یک سوراخ دوبار گزیده شود. مگر در توافق سراسر خسارت‌بار برجام، ما غنی‌سازی را تعلیق و در راکتور آب سنگین اراک بتن نریختیم، حاصل آن اقدامات چه شد؟ آیا تحریم‌ها برداشته شد یا آمریکایی‌ها با وقاحت تمام زیر توافق امضاشده خود زدند؟! توافق موقت در دوره جدید هم نتیجه‌ای جز آنچه پیش‌تر اتفاق افتاده، نخواهد بود.
روزنامه اعتماد در یادداشتی نوشت: با مصوبه اخیر مجلس در ماده۹ «لایحه نظام جامع باشگاه‌داری» پرداخت هرگونه وجهی از محل بودجه عمومی به ورزش حرفه‌ای در حکم «تصرف غیرقانونی در وجوه و اموال دولتی» دانسته شد. ظاهر این مصوبه شیک و قابل دفاع است؛ چه کسی می‌تواند چشم بر ولخرجی‌های بی‌حساب و فسادزا در باشگاه‌داری دولتی ببندد؟ تجربه نشان داده است ورود دولت به باشگاه‌داری، نه تنها کارآیی ندارد، بلکه زمینه‌ساز باندبازی و سوء‌استفاده از منابع عمومی و حیاط‌خلوت آقایان و آقازاده‌ها و جایی برای تفنن و پرسونال برندینگ است. کافی است به قراردادهای سنگین مربیان و بازیکنان خارجی و فسخ‌های یک‌طرفه‌شان نگاه کنیم: همه‌چیز در این چرخه ناکارآمدی و فساد، پای جیب ملت تمام می‌شود.
