در شرایط حساس و پرالتهاب کنونی که ایران عزیز ما درگیر یکی از بحرانهای امنیتی خطرناک دهههای اخیر شده است، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، حفظ آرامش ملی، تقویت همبستگی اجتماعی و پایبندی به اصول عقلانیت و خرد جمعی است. دشمنانی که خود را در جایگاه مدعی حقوق بشر و نظم جهانی جا زدهاند، برخلاف…
ایران عزیز، سرزمینی که هویت، فرهنگ و تاریخ ما در رگهایش جریان دارد، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند هوشیاری، همبستگی و مسوولیتپذیری همه ماست. تهدیدهایی که کشور ما با آن مواجه است، تنها محدود به مرزهای فیزیکی و درگیریهای نظامی نیست، بلکه جنگی همهجانبه علیه باورها، امیدها و وحدت ملی…
درک مفهوم توسعه در ایران، بهویژه در یکقرن گذشته، بیش از آنکه مبتنی بر توازن و پایداری باشد، همواره متاثر از نگاه کوتاهمدت به رشد اقتصادی و بازسازی سریع بوده است. از استقرار صنایع آببر در فلات مرکزی ایران از پیش از انقلاب اسلامی تا سدسازیهای گسترده و گسترش صنایع در دهههای پس از آن، توسعه در ایران عمدتا بیاعتنا به ظرفیتهای زیستمحیطی و پایداری منابع طبیعی دنبال شده است. حاصل این مسیر، بحرانهای گستردهای در حوزه محیطزیست و منابع طبیعی است که امروزه دیگر نه یک مساله جانبی، بلکه تهدیدی مستقیم علیه بقای اقتصادی، اجتماعی و انسانی در کشور بهشمار میرود.
در طول تاریخ، انسان همواره در پی خلق محیطی آسایشبخش برای زیستن بوده است؛ از بادگیرها در اقلیم گرم و خشک تا اتاقهای زیرزمینی در مناطق گرم و مرطوب و چادرهای سیاهرنگ عشایر، همه نشانی از تلاش مستمر بشر برای انطباق با شرایط اقلیمی و دستیابی به محدوده آسایش حرارتی در تابستان دارند.