اخبار باشگاه اقتصاددانان روزنامه شماره ۶۲۹۹

دستیابی به نرخ رشد اقتصادی ۸درصدی، سال‌هاست در اسناد بالادستی و سخنان مقامات ایرانی تکرار می‌شود؛ هدفی آرمان‌گرایانه که قرار است اقتصاد کشور را از رکود مزمن و فقر گسترده نجات دهد. اما تحقق این هدف در شرایطی که اقتصاد ایران با مجموعه‌‌‌ای از ناترازی‌‌‌ها، ناکارآمدی‌‌‌ها و دورافتادگی مالی بین‌المللی دست‌‌‌و‌‌‌پنجه نرم می‌کند، بیش از آنکه یک برنامه باشد، شبیه یک رویاست. نظام تولید در ایران درگیر بحران‌هایی پیچیده و در‌‌‌هم‌‌‌تنیده است. کسری بودجه مزمن دولت، ناترازی بانک‌ها و صندوق‌های بازنشستگی، استهلاک بالای زیرساخت‌‌‌ها، فرسودگی تجهیزات تولیدی و نااطمینانی‌‌‌ حاکم بر محیط کسب‌وکار، همگی سد راه رشد سرمایه‌گذاری و بهره‌‌‌وری شده‌‌‌اند. در چنین وضعیتی، رشد اقتصادی نمی‌‌‌تواند صرفا با دستور یا عددسازی در اسناد برنامه‌‌‌ریزی محقق شود.