در شرایط حساس و پرالتهاب کنونی که ایران عزیز ما درگیر یکی از بحرانهای امنیتی خطرناک دهههای اخیر شده است، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، حفظ آرامش ملی، تقویت همبستگی اجتماعی و پایبندی به اصول عقلانیت و خرد جمعی است. دشمنانی که خود را در جایگاه مدعی حقوق بشر و نظم جهانی جا زدهاند، برخلاف…
ایران عزیز، سرزمینی که هویت، فرهنگ و تاریخ ما در رگهایش جریان دارد، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند هوشیاری، همبستگی و مسوولیتپذیری همه ماست. تهدیدهایی که کشور ما با آن مواجه است، تنها محدود به مرزهای فیزیکی و درگیریهای نظامی نیست، بلکه جنگی همهجانبه علیه باورها، امیدها و وحدت ملی…
در سرزمینی که دولت داعیهدار حمایت از مستضعفان است، شهروندان برای تهیه سادهترین داروهای حیاتی، هر روز در صف داروخانهها ساعتها معطل میشوند. امروز، حتی دسترسی به سرم، آنتیبیوتیک یا داروی صرع به چالشی ملی بدل شده است؛ بحرانی که شاید بیشتر از آنکه حاصل تحریم یا تقصیر دشمن باشد، نتیجه مستقیم سیاستگذاری و تصمیمگیری معیوب در بهداشت و درمان و صنعت دارو است که ظاهرا حتی در ابتداییترین وظایف خود مثل تضمین سلامت عمومی به بنبست رسیده است.
صنعت داروسازی ایران، بهرغم ظرفیتهای بالای فنی و زیرساختی، در سالهای اخیر با چالشی تکرارشونده روبهرو بوده است؛ کمبود مقطعی داروهای حیاتی؛ بحرانی که بارها گریبانگیر بیماران، پزشکان و کادر درمان شده و در هر تکرار، صدای نارضایتی و هشدار را بلندتر کرده است.