لید copy

واقعیت این است که بسیاری از تجهیزات و زیرساخت‌های بنیادین کشور، مستعمل و فرسوده شده‌اند. دولت بودجه کافی برای سرمایه‌گذاری در این صنایع را ندارد و حتی اگر داشته باشد هم تحریم‌ها، مانع ورود تکنولوژی‌های به‌روز و فناورانه به داخل مرزهای کشور می شوند.

 البته تحریم‌ها تنها مشکل صنایع پایین‌دستی و زیرساختی نیست، بلکه فیلترهای ورود به وزارت نفت و سازمان‌های مرتبط با آن سبب شده که ریل‌گذاری این وزارتخانه مهم، بیش از آنکه در اختیار متخصصان و تکنوکرات‌های کارکشته و زبده باشد، به دست افرادی انجام شود که پیش از پشتوانه فنی، نفوذ و وابستگی‌های خانوادگی و جناحی دارند.

بنابراین تکرار اشتباهات مکرر در این وزارتخانه و سازمان‌های متولی آن عجیب نیست. 

در هشت ماه گذشته کشور شاهد حوادث دلخراش بسیاری بود؛ انفجار در معدن زغال‌سنگ طبس، انفجار در پالایشگاه نفت بندر عباس، انفجار در پالایشگاه نفت آفتاب، انفجار در بندر رجایی شهر، انفجار در کارخانه مواد شیمیایی اصفهان و نهایتا انفجار پالایشگاه زرقان شیراز در تاریخ ۱۱خرداد ۱۴۰۴، از جمله این حوادث هستند. 

مطابق آنچه مسوولان دولتی درباره این حوادث تلخ گفته‌اند، بیشتر این انفجارها یا ناشی از قصور و بی‌دقتی بوده یا اینکه ریشه در نبود تجهیزاتی داشته‌اند که تحریم شده‌اند. 

درد و غم این حوادث سبب شده که «باشگاه اقتصاددانان» روزنامه دنیای اقتصاد در این پرونده علت‌العلل بروز و وقوع آلام‌ این‌چنینی را بررسی و تحلیل کند تا شاید، با مشخص شدن ریشه‌های مستتر و پنهان، کشور کمتر شاهد حادثه‌های دلخراش از این نوع باشد.