اخبار توسعه روزنامه شماره ۶۲۰۲

هنگامی که کریستف کلمب از اولین سفر خود به اروپا بازگشت و «دنیای جدیدی» را که او و مردانش در آن سوی اقیانوس اطلس یافته بودند توصیف کرد، هیجان زیادی وجود داشت. از سال۱۴۹۳ تا ۱۶۰۰، هزاران کشتی از اسپانیا، پرتغال، انگلیس، فرانسه، ایتالیا، روسیه، هلند، سوئد، دانمارک و آلمان و چندین کشور دیگر برای کاوش، تصرف زمین، تسخیر مردم بومی و ایجاد مستعمرات حرکت کردند. اروپایی‌ها آن‌قدر موفق بودند که تا پایان سده۱۶۰۰ حدود ۸۴درصد از مساحت زمین را در اختیار گرفتند. بین سال‌های ۱۴۹۲ و ۱۹۱۴، تنها ۵کشور از زیر سلطه یک قدرت اروپایی فرار کردند؛ ژاپن، کره، تایلند، لیبریا و اتیوپی که در سال ۱۹۳۵ فتح شد. چگونه این کشورهای نسبتا کوچک اروپایی - که تنها ۸ درصد از مساحت جهان را تشکیل می‌دهند- می‌توانند به چنین قدرت جهانی دست یابند؟ چندین نظریه در طول سال‌ها مطرح شده است برای نمونه اروپایی‌ها باهوش‌تر بودند یا زمستان‌های سرد در اروپا به نبوغ و اختراع دامن زد؛ درحالی‌که مردمی که در آب و هوای گرم زندگی می‌کردند تنبل بودند یا اخلاق پروتستانی داشتند و... با این حال در واقع، تسلط اروپاییان بر جهان هیچ ربطی به هوش، منش، آب و هوا یا مداخله الهی نداشت. جارد دایموند، استاد دانشگاه UCLA، در کتاب خود، اسلحه، میکروب و فولاد و برنده جایزه پولیتزر در سال۱۹۹۷، توضیحی کاملا متفاوت ارائه می‌کند که مورد استقبال گسترده ادبیات توسعه قرار گرفته است.