ناکامی چین در کاهش تولید فولاد
چین بزرگ‌ترین تولیدکننده، مصرف‌کننده و صادرکننده فولاد جهان است و به‌تنهایی حدود نیمی از تولید فولاد جهانی را به خود اختصاص داده است. این نقش پررنگ چین بر قیمت‌ها، عرضه و تقاضای جهانی فولاد تاثیر زیادی می‌‌‌گذارد. بزرگ‌ترین تولیدکننده فولاد جهان در ماه مارس برنامه‌‌‌هایی را برای کاهش تولید و بازسازی بخش عظیم فولاد خود اعلام کرد تا با معضل ظرفیت مازاد که مدت‌‌‌هاست این صنعت را آزار می‌دهد مقابله کند؛ مشکلی که به بازارهای صادراتی نیز سرایت و شرکای تجاری را خشمگین کرده است.
براساس تحلیل‌‌‌های منتشرشده، احتمال اجرای این کاهش‌‌‌ها بسیار اندک ارزیابی می‌شود. به گفته آنها، سودآوری در سراسر صنعت به واسطه تقاضای بالای غیرمنتظره در حال بهبود است و همین موضوع منطق کاهش تولید را زیر سوال می‌‌‌برد. البته تداوم تقاضای بالا توسط عواملی تهدید می‌شود، اما در حال حاضر انگیزه خوبی برای حفظ سطح بالای تولید در اختیار کارخانه‌‌‌های چینی قرار می‌دهد. سود صنعت تا ماه آوریل به ۱۶.۹میلیارد یوآن معادل ۲.۳۵میلیارد دلار رسیده است، در حالی که در همین بازه زمانی سال گذشته این صنعت زیانی معادل ۲۲.۲میلیارد یوآن ثبت شده بود.
شرکت‌کنندگان معتقدند بازگشت به سودآوری باعث خواهد شد پکن کمتر به دنبال اعمال محدودیت باشد؛ به‌‌‌ویژه با توجه به جنگ تجاری چین با ایالات‌متحده که حساسیت سیاستگذاران نسبت به حفظ و ارتقای رشد اقتصادی را افزایش داده است. برای دولت‌‌‌های محلی که بسیاری از کارخانه‌‌‌های فولاد در مناطق‌‌‌شان نقش مهمی در تحقق اهداف رشد اقتصادی دارند، انگیزه حتی کمتری برای اجرای کاهش تولید وجود دارد. بدیهی است که وقتی کارخانه‌‌‌ها پس از دوسال تلاش برای بقا، اکنون می‌‌‌توانند کمی سود کنند، دیگر کسی انگیزه‌‌‌ای برای کاهش تولید ندارد.
کاهش تولید فولاد خام چین
تولید فولاد خام چین در بازه زمانی ژانویه تا آوریل امسال ۰.۴درصد افزایش یافت. در چین، عدم‌صدور دستورات علنی از سوی پکن پس از اعلامیه ماه مارس، برای بسیاری از فعالان و تحلیلگران نشانه‌‌‌ای است مبنی بر اینکه کاهش تولید بسیار محدود خواهد بود یا با جدیت اجرا نخواهد شد. برخی استان‌‌‌ها برای کمک به رشد تولید ناخالص داخلی به صنعت فولاد متکی خواهند بود. کارخانه‌‌‌های فولاد در حال حاضر سودده هستند؛ به‌‌‌ویژه با توجه به اینکه قیمت داخلی کک تقریبا نصف شده است. بنابراین به نظر نمی‌رسد که تولید فولاد چین کاهش قابل‌‌‌توجهی داشته باشد. تحلیلگران پیش‌بینی می‌کنند که صادرات فولاد ممکن است امسال ۳ تا ۴درصد کاهش یابد، اما از آمار و شواهد چنین بر می‌‌‌آید که این موضوع تاثیر زیادی بر تولید فولاد چین نخواهد داشت.
قوانین علیه تقاضا
از سوی دیگر دولت چین اعلام کرد که قوانینی را برای ممنوعیت فروش خانه‌‌‌ها قبل از تکمیل آنها ابلاغ خواهد کرد. در صورت اجرایی شدن این قانون، یک منبع کلیدی تامین مالی برای فعالان بزرگ املاک از بین خواهد رفت، فشار مالی و کمبود نقدینگی در میان شرکت‌های فعال در حوزه مسکن افزایش پیدا خواهد کرد و تقاضای فولاد با محدودیت مواجه می‌شود. علاوه بر این، وضع قوانین ضد دامپینگ توسط واردکنندگان بزرگ فولاد مانند کره‌جنوبی، ویتنام، برزیل، مکزیک و آفریقای جنوبی، احتمالا تقاضای خارجی را کاهش می‌دهد. کاهش تقاضای داخلی، تولیدکنندگان را به جست‌وجوی بازارهای دیگری در خارج از مرزهای داخلی برای دستیابی به هدف فروش خود سوق داد. با توجه به اینکه توسعه بازار صادرات به هدف اصلی تولیدکنندگان چینی تبدیل شده است، این مساله نیز می‌‌‌تواند علاوه بر موارد قبلی بر تولید و قیمت فولاد چین اثرگذار باشد. معاملات آتی میلگرد فولادی نیز در اواخر ماه مه به ۳۰۲۰یوآن در هر تن کاهش یافت و به پایین‌‌‌ترین حد خود در هشت‌ماه گذشته رسید.
با توجه به اینکه چشم‌‌‌انداز بدبینانه تقاضا بر کاهش احتمالی عرضه غلبه کرده است، فلزات آهنی با کاهش قیمت همراه بودند. در حال حاضر عواملی مانند قوانین داخلی چین در زمینه محدودیت پیش‌‌‌فروش خانه‌‌‌ها و احتمال کاهش تقاضای صادراتی، تقاضای بالای کارخانه‌‌‌های تولید فولاد چین را تهدید می‌کند. با این حال تحلیلگران بر این باورند که تا زمانی که این عوامل تاثیر عملی و مستقیم بر فروش و سوددهی فولاد چینی نداشته باشند، چین به‌رغم ادعایی که پیش از این داشته است، دست به کاهش عامدانه تولیدات خود نخواهد زد.
