در شرایط حساس و پرالتهاب کنونی که ایران عزیز ما درگیر یکی از بحرانهای امنیتی خطرناک دهههای اخیر شده است، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، حفظ آرامش ملی، تقویت همبستگی اجتماعی و پایبندی به اصول عقلانیت و خرد جمعی است. دشمنانی که خود را در جایگاه مدعی حقوق بشر و نظم جهانی جا زدهاند، برخلاف…
ایران عزیز، سرزمینی که هویت، فرهنگ و تاریخ ما در رگهایش جریان دارد، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند هوشیاری، همبستگی و مسوولیتپذیری همه ماست. تهدیدهایی که کشور ما با آن مواجه است، تنها محدود به مرزهای فیزیکی و درگیریهای نظامی نیست، بلکه جنگی همهجانبه علیه باورها، امیدها و وحدت ملی…
طبق گزارش سازمان بینالمللی مهاجرت (IOM) و بانک جهانی، ایران یکی از کشورهای اصلی صادرکننده نخبگان است. اصطلاح فرار مغزها که از ابتدای دهه ۱۳۸۰، پرتکرارتر به گوش میرسد، به موجی از مهاجرت دانشجویان بهترین دانشگاههای کشور، اساتید و متخصصان حوزههای مختلف اشاره دارد. طبق گزارش یونسکو، ایران یکی از کشورهایی است که تعداد زیادی دانشجو به خارج از کشور میفرستد. در سال ۲۰۲۲ بیش از ۶۰هزار دانشجوی ایرانی در دانشگاههای خارج از کشور تحصیل میکردند. آمریکا، کانادا، آلمان و استرالیا از اصلیترین مقصدهای دانشجویان ایرانی هستند.
بخش زیادی از مساله مهاجرت در همه جهان ناشی از انتظار افزایش سطح رفاه است؛ این گزاره به آن معناست که میتوان دید مردم از کشورهای در حال توسعه به سمت کشورهای پیشرفته صنعتی مهاجرت میکنند؛ چراکه امید دارند به سطح بالاتری از زندگی و رفاه دست پیدا کنند. منظور از سطح بالاتری از زندگی و رفاه نیز شامل کار بهتر، درآمد بهتر و در نهایت زندگی بهتر میشود. بنابراین این مساله یک بحث عمومی است، ولی تنها دلیل نیست و به همین سبب نیز برای همه صدق نمیکند.
مساله مهاجرت اکنون به معضلی جهانی بدل شده است. نکته جالب توجه این است که رویکرد موجود به مساله مهاجرت در سالهای اخیر نسبت به یکدهه گذشته با تغییر ۱۸۰درجهای مواجه شده است. در روزگاری نهچندان دور، زمانی که گفتمان جهانوطنی لیبرالدموکراسی بر ادبیات سیاسی جهان غلبه داشت، مهاجران دشمن تلقی نمیشدند. پس از جنگ جهانی دوم، لیبرالدموکراسی بهمرور به گفتمان غالب سیاسی در جهان بدل شد.