در شرایط حساس و پرالتهاب کنونی که ایران عزیز ما درگیر یکی از بحرانهای امنیتی خطرناک دهههای اخیر شده است، آنچه بیش از هر چیز ضرورت دارد، حفظ آرامش ملی، تقویت همبستگی اجتماعی و پایبندی به اصول عقلانیت و خرد جمعی است. دشمنانی که خود را در جایگاه مدعی حقوق بشر و نظم جهانی جا زدهاند، برخلاف…
ایران عزیز، سرزمینی که هویت، فرهنگ و تاریخ ما در رگهایش جریان دارد، امروز بیش از هر زمان دیگری نیازمند هوشیاری، همبستگی و مسوولیتپذیری همه ماست. تهدیدهایی که کشور ما با آن مواجه است، تنها محدود به مرزهای فیزیکی و درگیریهای نظامی نیست، بلکه جنگی همهجانبه علیه باورها، امیدها و وحدت ملی…
آیا رشد اقتصادی بشر در سالهای اخیر تماما محل خیر بوده است؟ آیا تلاش برای رشد اقتصادی بیشتر خود موجب آسیب به کره خاکی ما نشده است؟ به صورت کلی، آیا رشد اقتصادی به هر میزانی ممکن و مطلوب است؟ آیا کره خاکی ما ظرفیت محدودی برای رشد اقتصادی ندارد؟ این پرسشها مواردی هستند که ذهن هر پژوهشگری را به خود مشغول میکنند.
رشد اقتصادی مقولهای است پیچیده و توسعه پایدار پیچیدهتر؛ چرا که سه سیستم پیچیده که با یکدیگر برهمکنش نیز دارند، باید به رشد و توسعه بپردازند. اگرچه برخی از کشورها توانستهاند پازل سهگانه همزمانی در رشد اقتصادی، شمول اجتماعی گسترده و پایداری زیستمحیطی را حل کنند، اما به این دلیل که برخی چالشها مانند اسیدی شدن آب اقیانوسها و انقراض گونهها، بحرانهایی در مقیاس جهانی هستند و همچنین در معرض بلایای زیستمحیطی قرار دارند، میتوان گفت حتی این کشورها نیز در واقع در مسیر پایداری قرار ندارند.
مفهوم مرزهای سیارهای، مجموعهای از ۹مرز زیستمحیطی را ارائه میدهد که در چارچوب آنها، بشریت میتواند برای نسلهای آینده به توسعه و پیشرفت ادامه دهد. فعالیت اقتصادی بشر روی کرهزمین محدود به حفاظت از سیاره و حفظ منابع طبیعی برای استفاده نسلهای آینده است.